De kunst van het handelen
DE WEEK DIE HET WAS...
De tweede volledige week van het tweede kwartaal in het Jubeljaar was ingekort tot feestdagen, waarbij de meeste markten gesloten waren vanwege Goede Vrijdag op 18 april. De focus verschoof naar Amerikaanse en Chinese detailhandels- en industriële cijfers, vergaderingen van centrale banken in Canada en Europa en de winst van 32 S&P 500-bedrijven, waaronder Goldman Sachs, Bank of America, UnitedHealth en Netflix.
Terwijl de tarifaire woedeaanval de krantenkoppen blijft halen en de zenuwen blijft irriteren, lijkt China de memo te hebben gemist. De industriële productie steeg in maart met maar liefst 7,7% j-o-j, ruim boven de consensus van 5,9%. Ook de detailhandelsverkopen verrasten iedereen met een stijging van 5,9% ten opzichte van de bescheiden groei van 4,0% in januari-februari. De consensus was 4,3%. Iemand is duidelijk vergeten de Chinese economie te vertellen dat ze het moeilijk zou moeten hebben, zelfs nu de 'Disruptor-in-Chief' blijft volhouden dat China nog steeds een 'boerenland' is, een idee dat gretig wordt opgepikt door zijn MAGA-publiek.
Zoals verwacht van de altijd politiek geëngageerde voorzitter van de ECB, die nu kudo's verdient van de 'Manipulator in Chief' aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, verlaagde de ECB voor de 7e keer op rij de rente met 25bps, waarbij de depositofaciliteit, de belangrijkste refi-rente en de marginale beleningsrente werden verlaagd naar respectievelijk 2,25%, 2,40% en 2,65%. De echte plotwending? Ze hebben eindelijk het woord "restrictief" uit de verklaring geschrapt, want niets straalt vertrouwen uit als doen alsof het monetaire beleid plotseling neutraal is midden in een inflatiekater.
De ECB kwam ook met een voorspelbaar dovish vooruitzicht en noemde de "uitzonderlijke" onzekerheid, want dat is blijkbaar het nieuwe normaal. Om de verlaging te rechtvaardigen, wees de Raad van Bestuur op zijn "bijgewerkte beoordeling" van de inflatie, de onderliggende prijsdynamiek en hoe goed het monetaire beleid zogenaamd werkt. Terwijl ze beweerden dat het desinflatieproces "goed op schema ligt", gaven ze ook toe dat de groeivooruitzichten afnemen door de toenemende handelsspanningen. De realiteit is echter dat marktindicatoren, die nooit liegen in tegenstelling tot centrale bankiers, suggereren dat de Eurozone stevig vast blijft zitten in een inflatoire omgeving terwijl de economie op de rand van een nieuwe baisse balanceert.
De Amerikaanse detailhandelsverkopen stegen in maart met 1,4%, grotendeels als gevolg van consumenten en bedrijven die vooruitlopen op "Bevrijdingsdag". Terwijl de kernomzet van de controlegroep met een bescheiden 0,4% steeg, veerden de uitgaven voor foodservice en restaurants sterk op met 1,8%, waarmee de zwakte van het begin van het jaar als gevolg van ziekte en het weer werd goedgemaakt. Over het geheel genomen stegen de nominale bestedingen in maart waarschijnlijk met 0,8%, terwijl de reële consumentenbestedingen in het eerste kwartaal worden geschat op 0,8%, een vertraging ten opzichte van de 4,0% in het vierde kwartaal van 2024. De gegevens wijzen op een mix van voorzorgsaankopen en selectief herstel, waarbij de onderliggende voorzichtigheid nog steeds zichtbaar is.
De voor inflatie gecorrigeerde detailhandelsverkopen veerden in februari op van hun laagste niveau sinds augustus 2024, maar blijven ver onder de piek van april 2021, een waarschuwingssignaal hoe de S&P 500/Olie-ratio rond zijn 7-jarig gemiddelde zweeft. Dit suggereert dat het slechts een kwestie van tijd is voordat de Amerikaanse economie de rest van de wereld volgt in een economische buste.
In een praatje bij het haardvuur in de Economic Club of Chicago hield FED-voorzitter Powell vast aan zijn favoriete mantra - afwachten en zien - en hield hij vol dat de FED "goed gepositioneerd" is om helemaal niets te doen totdat de zaken duidelijker worden, wanneer dat ook moge zijn. Powell zit vast in zijn 'overgangsverhaal' en blijft liever nadenken over door de handel veroorzaakte inflatie en chaos in de toeleveringsketen. Zijn grote inzicht? Tarifering zal waarschijnlijk hogere inflatie en tragere groei betekenen - maar laten we hopen dat het Amerikaanse banksysteem niet implodeert in de komende 'Trump Stagflation' en dat de inflatieverwachtingen verankerd blijven.
Terwijl Wall Street en de 'Manipulator In Chief' smeken om een noodverlaging van de rente en cheerleaders in de media de angst aanwakkeren, klampen de markten zich vast aan de fantasie dat de steeds tandelozer wordende FED de dag zal redden en rekenen ze op meer dan drie verlagingen tegen het einde van het jaar, te beginnen in juni met 70% kans. Maar in werkelijkheid komt er misschien geen verlaging en moet de FED misschien zelfs verhogen om te redden wat er nog over is van haar geloofwaardigheid nu de inflatie terugslaat.
Actieve beleggers weten dat handelen niet alleen het kraken van getallen is, het is performance kunst met een vleugje masochisme. Het vereist vaardigheid, discipline en de mentale vastberadenheid van een monnik die naar de crash van een techaandeel kijkt. Markten bewegen niet alleen op basis van logica, ze dansen op het grillige ritme van menselijke emotie, hype en kuddementaliteit. Deze chaos beheersen? Het draait allemaal om timing, strategie en het uitvoeren van je plan voordat je zenuwen je afmaken.