De ondergang van USAID leidt tot een duizelingwekkende versnelling naar een nieuw tijdperk
Het team van Trump is druk bezig geweest met het ontmantelen van de belangrijkste steunpilaren van de ondoorgrondelijke globalistische superstructuur die de planeet al tientallen jaren langzaam verstikt. De USAID-saga is slechts de meest opvallende van de stappen, omdat het luide protesten heeft losgemaakt bij de verschillende 'blob'-partijen die getroffen zijn door de plotselinge stroomstoringen.
Minder glamoureus waren Trump's intrekkingen van veiligheidsmachtigingen van sleutelfiguren als Antony Blinken en Jake Sullivan, evenals het ontnemen aan Biden van zijn dagelijkse geheime briefings, die ex-presidenten blijkbaar ontvangen als een soort 'hoffelijkheid':
Waarom zou een gepensioneerde ex-president briefings van inlichtingendiensten nodig hebben? Dit feit maakt alleen maar duidelijk hoe ex-presidenten zoals Obama en de zijnen door de cabal worden gebruikt, zelfs lang na hun houdbaarheidsdatum, als een soort schaduwfiguren die op de hoogte moeten blijven van geopolitieke en binnenlandse ontwikkelingen om achter de schermen hun gewicht in de schaal te leggen. Obama is daar het duidelijkste voorbeeld van, want hij wordt door handlangers ingezet om hier en daar brandjes te blussen, of zijn imago te gebruiken om bepaalde verhalen te promoten, enzovoort. Zulke presidenten worden onofficiële diplomatieke grijze eminenties voor deals via de achterdeur of om druk uit te oefenen op recalcitrante politieke figuren in binnen- of buitenland.
Democraten huilden van verontwaardiging over de zet van Trump, wat interessant is, aangezien Biden na het stelen van zijn verkiezing precies hetzelfde deed met Trump, zonder enig bezwaar van dezelfde establishment papegaaien:
Maar zie je, dit zijn precies het soort ongerijmdheden waar het Media Industrieel Complex, belichaamd door het USAID-imperium, overheen moest pleisteren om ons te beschermen tegen de grove hypocrisieën die de essentiële modus operandi zijn die de hele poppenkast overeind houden.
Wat dat betreft heeft het USAID-verhaal de werkelijk allesomvattende, wereldwijde en vooral gecoördineerde aard van de narratieve controlemachine van de cabal blootgelegd:
Het heeft het paradoxale bedrog van de "onafhankelijke media", waarover de in werkelijkheid niet-onafhankelijke media onvermoeibaar blijven doorzeuren, aan diggelen geslagen. Net als al het andere in de huidige Orwelliaanse 'omgekeerde' constructie - waar de term "democratie" terloops wordt gebruikt om onderdrukking van afwijkende meningen te beschrijven en "vrede" wordt gebruikt om het sturen van meer wapens naar openlijke nazi- en apartheidsregimes te beschrijven - hebben ook "onafhankelijke media" beschreven wat in feite een bijna volledig door de overheid gefinancierde operatie was.
De BBC, bijvoorbeeld, gaf een alarmverklaring uit over het verlies van hun financiering en noemde zichzelf de "vrije pers" - wat betekent dat eigenlijk onder deze omstandigheden? Als je objectief gekocht en betaald wordt door de overheid, hoe kun je dan de 'vrije' pers zijn? Gesubsidieerde pers is misschien passender.
Sterker nog, hoe kan de USAID officieel worden aangemerkt als een NGO, een "niet-gouvernementele" organisatie, als het volledig wordt gefinancierd door het Amerikaanse Congres met belastinggeld voor een bedrag van bijna 5% van het gehele, niet-defensie, discretionaire deel van het federale budget? Marc Andreessen had hier onlangs de beste kritiek op:
Hij mist een kritiek deel van de definitie, namelijk dat NGO's "onafhankelijk" zijn - terwijl USAID het doen van het bieden van de overheid als onderdeel van zijn missie noemt:
Volgens de wet valt USAID onder "het directe gezag en de beleidsrichtlijnen van de minister van Buitenlandse Zaken".
Kortom, USAID gebruikt dezelfde mantel van dubbelzinnigheid als de 'Federal' Reserve om de werkelijke operationele motieven te verbergen. Zoals Andreessen opmerkt, is het niets meer dan het lievelingsinstrument van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en de bijbehorende organen van de diepe staat om de grondwettelijke beperkingen op antidemocratische ondermijning te omzeilen.
MoA behandelde deze invalshoek op indringende wijze in een artikel, waarin de lijst werd opgesomd van schaamteloos gebruik van de term "onafhankelijk" om deze organisaties te beschrijven in de reguliere pers, zoals de NYT.
"Onafhankelijk"
Maar voordat we verder gaan, is het de moeite waard om te kijken hoe de operatie precies in zijn werk ging, waar de Guardian een zelfingenomen verontwaardigde blik op wierp: