De toekomst van SMO (Special military operation)
VS richt ogen op toekomst
De VS en NAVO-bondgenoten zijn hard bezig met het heroverwegen van hun eigen prioriteiten op het slagveld in het licht van de revolutie in de Oekraïense oorlog. Denktanks produceren het ene stuk na het andere, met als meest recente het werk van Substack's eigen gepensioneerde generaal-majoor Mick Ryan van het Australische leger en luitenant-generaal S. Clinton Hinote van de Amerikaanse luchtmacht:
Ze beginnen met de enige belangrijke bekentenis die dit document noodzakelijk maakt - dat de westerse rand niet alleen is uitgehold, maar zelfs snel:
In het tijdperk na de Koude Oorlog vonden er bijvoorbeeld verschillende eenzijdige gevechten plaats waarbij geallieerde legers tegenstanders die vastzaten in oudere paradigma's snel domineerden.
Helaas is dit voordeel - wat sommigen "overmatch" hebben genoemd - snel uitgehold. Naarmate de concurrentie tussen de VS en China en Rusland toeneemt, zoeken we naar nieuwe manieren om de strijd aan te gaan.
Ze gaan direct over op een andere krachtige bevestiging van iets dat we hier al lang hebben besproken met betrekking tot de verschillen tussen westerse en Russische militaire systemen. Ze verpakken het in termen van het zoeken naar ultieme 'bescherming' voor troepen en geven toe dat Westerse systemen zo duur zijn geworden dat hun operators bang zijn om ze zelfs maar te gebruiken - waarmee ze het hele punt van oorlogsuitrusting onderuit halen:
Westerse geesten hebben er lang over gedaan om tot de conclusies te komen die Rusland eeuwen geleden al trok, en die wij hier in artikelen zoals de volgende hebben getrokken, waarin precies dit verschil in oorlogsvoering tussen Rusland en het Westen werd uiteengezet:
Lees volledig artikel —>
Mick en co. hebben duidelijk ook Jemen en Iran in gedachten als ze verder gaan met het schrijven van het volgende:
Onze concurrenten weten dit; ze hebben twee decennia besteed aan de ontwikkeling van sensoren en wapens die zijn ontworpen om deze kostbare middelen te vinden en te vernietigen. Relatief goedkopere technologieën die uitstekende moderne wapens kwetsbaar maken, hebben zich verspreid onder onze potentiële tegenstanders. Dit is de definitie van kosten opdringen en we hebben jarenlang aan de verkeerde kant gestaan.
Even terzijde: het is opmerkelijk hoezeer het verhaal in deze richting verschuift. Bijna alles waar het Westen Rusland ooit voor beschimpte, passen ze nu aan in hun eigen doctrines. Topmilitairen uit zowel het VK als de VS hebben onlangs aangedrongen op de herinvoering van de nationale dienstplicht, omdat ze zich te laat realiseerden dat een "volledig vrijwillige strijdkracht" gewoon niet haalbaar is.
Op dezelfde manier is de stemming nu veranderd over 'premium' wapentuig. Dit recente Forbes-artikel van vorige maand geeft een absoluut verbluffend argument:
Om de maximale veiligheid, houdbaarheid en prestaties uit elke granaat te halen, wordt de munitie van de westerse artillerie overbemeten en dan worden de granaten bovenop de toch al ontzagwekkende technische vereisten ook nog onderworpen aan een reeks boetieke nationale vereisten.
Het feit dat elke westerse granaat met liefde is gemaakt volgens de exacte toleranties van een Formule 1-racemotor biedt meetbare voordelen. In ideale omstandigheden schieten geallieerde artilleriesystemen beter, schieten ze beter en treffen ze harder dan gelijkwaardige Russische systemen. Maar de omstandigheden zijn niet meer zo ideaal.
In het kort: ze beweren dat westerse artilleriegranaten over-engineered zijn en ontdaan moeten worden van hun vervelende kwaliteitscontrolemaatregelen om in plaats daarvan 'kwantiteit' boven 'kwaliteit' te verkiezen. Interessant voorstel!
Anders gezegd, het bewerken van precisiemunitie maakt niet veel verschil als de huls in een overgebruikte geweerloop gaat die in vredestijd al duizenden hulzen geleden naar de schroothoop zou zijn verwezen.
Ze voegen eraan toe dat, in essentie, de westerse militaire techniek gemaakt is voor vredestijd - in echte oorlogsomstandigheden moet een totaal nieuw ruw ethos worden aangenomen. Waar hebben we dat eerder gehoord? Herinner je mijn hierboven geplakte artikel, dat precies over die filosofische botsing gaat, en hoe Rusland de les al lang geleerd had, omdat het gewend was aan echte existentiële totale oorlogen op zijn grondgebied, in plaats van de roofzuchtige gelegenheidsoorlogen die het Westen gewend is te voeren.
Het artikel eindigt met:
Gekoesterde rijstkommen zullen breken. Oude, al lang bestaande methodes kunnen verdwijnen. Maar op dit moment is de overkoepelende prioriteit - in ieder geval voor artilleriemunitie voor algemeen gebruik - een lagere prijs en hogere snelheid.
Alles minder helpt Rusland.
Alsof dat nog niet opmerkelijk genoeg was, benadrukte het nieuwe interview van vorige week met de populaire pro-UA podcaster-analist uit Australië, militair veteraan William OAM, dit punt nog dringender:
"Hebben we kwaliteit nodig? Of hebben we alleen de verdomde kwantiteit nodig?"
Hij beweert verder dat 5000 "shitty Noord-Koreaanse granaten" meer schade aanrichten dan 100 "fantastische" Amerikaanse, die met liefdevolle zorg zijn gemaakt volgens toonaangevende toleranties. Feit is dat het Westen hun moderne showroomlegers op maat heeft gemaakt om specifiek gelokaliseerde, gecontroleerde conflicten uit te vechten tegen zeer beperkte tegenstanders in het Midden-Oosten. In een echt totale oorlogsscenario heeft geen enkel land ter wereld de productiecapaciteit of toeleveringsketens om de gigantische hoeveelheden "slimme munitie" te produceren die nodig zijn voor serieuze oorlogsvoering over lange afstand tegen tegenstanders die dicht bij elkaar staan.
Je kunt de wanhoop in het Westen voelen nu de realiteit begint door te dringen bij hun leidende denkers. Jaren van het bouwen van 'mooi weer' legers om indruk te maken op kopers op door het MIC gesteunde wapenbeurzen, hebben ervoor gezorgd dat de westerse militaire doctrines ernstig verouderd zijn als het gaat om de manier waarop echte oorlogen worden uitgevochten.