Geheime geschiedenis: 'Bombshell' NYT-rapport onthult ware betrokkenheid van VS bij oorlog in Oekraïne
Het volgende is een gedetailleerd premium artikel van ~4.300 woorden dat dieper ingaat op de meer inzichtelijke goudklompjes en onthullingen in het epische nieuwe rapport van de New York Times over de Amerikaanse betrokkenheid bij de oorlog in Oekraïne. Sommigen hebben het NYT rapport afgedaan als kaf, gevuld met voor de hand liggende realiteiten die de meesten allang weten. Daarom heb ik me specifiek gericht op de zeldzamere inzichten en over het hoofd geziene juweeltjes die een dieper inzicht geven in hoe verstrikt de NAVO en de VS vanaf het begin in de oorlog zijn geweest. Dit omvat belangrijke bevestigingen over de Delta Leaks uit 2023, evenals fascinerende kruispunten met Grayzone's lekken over parallelle en rivaliserende Britse geheime programma's om Oekraïne te steunen
NYT heeft zojuist een onthullend artikel gepubliceerd dat gedetailleerder is dan ooit tevoren over de geheime militaire en inlichtingenoperatie van de VS waarbij Oekraïne als proxy werd gebruikt. Deze operatie bestond uit de gecombineerde middelen van de Central Intelligence Agency, National Security Agency, Defense Intelligence Agency en National Geospatial Intelligence Agency die samenwerkten met militaire functionarissen om alles te leveren, van doelbepaling en controle over de kill chain tot direct advies over tactische manoeuvres in de frontlinie.
Natuurlijk is het meeste daarvan alleen nieuws voor mensen die zonder nadenken de mainstream media volgen. Als je hier al een tijdje geabonneerd bent, zul je alles wat 'blootgelegd' is in het bovenstaande exposé - waar we later op in zullen gaan - al geweten hebben, maar het is op zijn minst verfrissend om te zien dat de bekentenissen eindelijk naar buiten rollen, evenals meer uitgewerkte details van de betrokkenheid. Het artikel was naar verluidt het resultaat van meer dan een jaar onderzoek, bestaande uit meer dan 300 interviews "met huidige en voormalige beleidsmakers, Pentagon functionarissen, inlichtingenfunctionarissen en militaire officieren in Oekraïne, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en een aantal andere Europese landen."
Hoewel sommigen ermee instemden om officieel te spreken, vroegen de meesten om hun naam niet te gebruiken om gevoelige militaire en inlichtingenoperaties te bespreken.
Het begint met een beschrijving van hoe in de eerste maanden van de oorlog twee Oekraïense generaals begonnen aan een van de meest 'geheime' missies van de oorlog, naar Clay Kaserne - het hoofdkwartier van US Army Europe - in Wiesbaden, Duitsland.
Ze doen meteen een van de meest kritische bekentenissen van het conflict:
Maar een onderzoek van de New York Times onthult dat Amerika veel nauwer en breder bij de oorlog betrokken was dan eerder werd gedacht. Op kritieke momenten vormde het partnerschap de ruggengraat van Oekraïense militaire operaties die, volgens Amerikaanse tellingen, meer dan 700.000 Russische soldaten hebben gedood of verwond. (Oekraïne heeft het aantal slachtoffers op 435.000 geschat.) Zij aan zij in het missiecommandocentrum van Wiesbaden planden Amerikaanse en Oekraïense officieren Kievs tegenoffensieven. Een enorme Amerikaanse inlichtingeninspanning leidde zowel de grote gevechtsstrategie als het doorsluizen van precieze doelinformatie naar Oekraïne.
Let vooral op het laatste paar zinnen:
Zij aan zij in het missiecommandocentrum van Wiesbaden planden Amerikaanse en Oekraïense officieren de tegenaanvallen van Kiev. Een enorme inspanning om Amerikaanse inlichtingen te verzamelen leidde zowel de grote gevechtsstrategie als de nauwkeurige doelgerichte informatie naar de Oekraïense soldaten in het veld.
Vooral het laatste deel heeft betrekking met de Delta Leaks, die onthulden hoe de VS enorme hoeveelheden gegevens over doelwitten verzamelden en doorstuurden naar Oekraïne. Later leerden we via het door Google opgerichte Project Maven dat AI werd gebruikt om deze eindeloze satelliet/SAR-gegevensstromen verder uit te pluizen om 'points of interest' te identificeren.
Het artikel is interessanter vanwege de kleine klompjes die het onthult, in plaats van het grote plan dat al lang duidelijk was voor de scherpzinnigen die niet uit de propagandafontein dronken.
Er wordt bijvoorbeeld beschreven hoe vroege 'successen' in het partnerschap tussen de VS en Oekraïne leidden tot een soort wittebroodsweken die hun hoogtepunt bereikten met de offensieven van 2022, maar kort daarna waren gestold onder de groeiende wrok tussen de twee partijen.
De Oekraïners zagen de Amerikanen soms als overheersend en controlerend - de prototypische betuttelende Amerikanen. De Amerikanen konden soms niet begrijpen waarom de Oekraïners goede adviezen niet gewoon accepteerden.
Waar de Amerikanen zich concentreerden op afgemeten, haalbare doelen, zagen ze de Oekraïners voortdurend streven naar de grote overwinning, de stralende prijs. De Oekraïners zagen de Amerikanen op hun beurt vaak als een tegenspeler. De Oekraïners wilden de oorlog direct winnen. Ook al deelden ze die hoop, de Amerikanen wilden er zeker van zijn dat de Oekraïners die niet zouden verliezen.
Een van de eerste episodes die ze beschrijven, en waar ik het niet mee eens ben, is het zinken van de Moskva. Het artikel houdt het verdacht vaag, met de volgende uitleg: