Inferioriteit van de 'Westerse manier van oorlogvoeren' komt langzaam aan het licht
Er is weer een reeks zeer onthullende uitzendingen van Oekraïense zijde geweest die ongetwijfeld onder de radar zullen blijven. Ze werpen licht op bepaalde belangrijke thematische aspecten van de oorlog, met name in dit geval de relatie van de NAVO met de AFU en haar doctrinaire militaire filosofie, wat ons een veel beter geïnformeerd begrip geeft van hoe en waarom het conflict zich afspeelt zoals het zich afspeelt.
Het eerste item is de nieuwste video van het populaire YouTube-kanaal Red Effect, dat zich vooral richt op tankvideo's tijdens het conflict, met een pro-Oekraïense inslag:
Aanvankelijk was ik bereid om de video te verwerpen, maar uiteindelijk raakte ik steeds meer geïntrigeerd door wat er werd gezegd. Het heet "Gebruiken de Oekraïners de Abrams tank verkeerd?" en bestaat uit een interview met een echte Abrams tankcommandant van het Amerikaanse leger in actieve dienst.
Hij onthult niet zijn echte naam, maar hij klinkt goed geïnformeerd, kent het taaltje en zijn rang van stafsergeant komt overeen met wat het laagste niveau van tankcommandant onder pelotonsleider zou zijn. Hij zegt dat hij 10 jaar ervaring heeft, 4 uitzendingen heeft gedaan en meerdere jaren in elke positie van de Abrams tank heeft gediend, d.w.z. schutter, lader, chauffeur en commandant, en dus het systeem door en door kent.
Hij begint met vrij algemene en oninteressante antwoorden. Maar als je tussen de regels door leest, laat hij heel wat stilzwijgende onthullingen los.
De eerste daarvan is rond de 4 minuten, waarin hij zegt dat zijn eigen eenheid, die momenteel verder getraind wordt, nu pas is begonnen met het 'inzetten van drones'. Het meest opvallende is dat de drones die ze gebruiken granaten van bovenaf op de tank laten vallen. Iedereen die de oorlog in Oekraïne heeft gevolgd, zou met zijn ogen knipperen bij zo'n amateuristische vergissing van het schijnbaar onwetende Amerikaanse leger.
Het is algemeen bekend dat drones die granaten droppen niet eens in de verste verte het probleem zijn in de huidige gepantserde gevechten. Zelfs de stockbeelden die ze afspelen tijdens dit deel van het interview benadrukken het punt: dit soort drones wordt meestal gebruikt om tanks 'af te maken' die al lang uitgeschakeld zijn. Dat betekent dat het geen actieve gevechtsdrones zijn, maar eerder de opruimers die een desolaat veld na de strijd afstruinen, opportunistisch op jacht naar voertuigen of gewonden om af te maken. Wat voor nut zouden tankcommandanten hebben om hun tijd te verspillen aan het trainen daartegen?
FPV's die op hoge snelheid vliegen met cumulatieve ladingen zijn het probleem, niet trage drones die granaten afwerpen. Zijn volgende woorden zijn in veel opzichten nog schokkender omdat zijn manier van discussiëren over drones zo 'groen' aanvoelt en, eerlijk gezegd, uit de toon valt.
Hij vertelt dat zijn commando "vermoedelijk" "meer van dit soort trainingen" zal gaan geven - waarbij hij toegeeft dat hij niet eens zeker weet of ze verder zullen gaan dan alleen de oppervlakkige en totaal zinloze aanstellerij van het droppen van een paar granaten van bovenaf. Vervolgens geeft hij toe dat "het hele concept van drones absoluut krankzinnig is [voor ons]", waarmee hij in wezen onthult dat het Amerikaanse leger zo achterloopt op de ontwikkelingen op het gebied van drones dat ze er in feite nog steeds met een stok tegenaan prikken, niet in staat om zelfs maar in het reine te komen met de basis op de manier die twee jaar achter elkaar een tweede natuur is geworden voor zowel de Oekraïense als de Russische kant.
Dit wordt ondersteund door zijn verdere opmerkingen, want elke keer als hij spreekt over de dreiging van drones, voelt het steeds meer alsof het Amerikaanse leger echt niet meer op de hoogte is en drones behandelt als een soort nieuwigheid om tankers vaag kennis mee te laten maken, alsof ze nog steeds rekenen op de ongrijpbare magie van de mythische Amerikaanse "Macht" om de dreiging weg te nemen.
Dit is eigenlijk typisch Amerikaans militair gedrag, waar velen in het verleden al op zinspeelden, zoals Dr. Phillip Karber in zijn toespraak op West Point. Elke Amerikaanse militaire tak verwacht stilletjes de verantwoordelijkheid door te schuiven naar 'een andere' tak waarvan ze denken dat die 'het probleem wel zal oplossen'. Tankers kunnen bijvoorbeeld het gevoel hebben: "Ik maak me geen zorgen, ik weet zeker dat onze EW-eenheden voor ons zullen afrekenen met die vervelende drones als we ooit moeten worden ingezet", denkend dat slechts een basiskennis van het probleem genoeg zou moeten zijn om eventuele schade te beperken.
Maar ze weten niet dat er geen andere eenheid of tak is die hen op wonderbaarlijke wijze kan redden. De EW-capaciteiten van de Amerikaanse frontlinie zijn nog niet eens een fractie zo ontwikkeld als die van Rusland en je kunt zien hoe Rusland zelf worstelt met deze aanhoudende dreiging van drones. Het feit dat de sergeant in de video blijft verwijzen naar FPV's als het droppen van 'granaten' lijkt erop te wijzen dat hij niet eens echt begrijpt welke specifieke dreiging FPV's vormen, die helemaal niets te maken heeft met granaten of het droppen van iets. Het is vergelijkbaar met een 'boomer' die praat over de rages van Gen Z - je kunt gewoon merken dat ze de essentie van de dingen niet helemaal begrijpen.
Ik vraag me ook af of de commandant de video's uit Oekraïne die hij bekijkt verkeerd begrijpt. Dit zou veelzeggend zijn en zijn weerslag hebben op het Amerikaanse leger zelf. Misschien ziet hij granaatinslagen in open luiken en interpreteert hij de doelwitten als levende soldaten die nog in gevecht zijn, wat bijna nooit het geval is.
Vervolgens geeft hij toe dat "cope cages" de enige echte bescherming tegen drones zijn - een feit dat voor ons misschien geen verrassing is, maar dat iedereen zou kunnen verbazen die nog steeds een soort geïdealiseerde visie heeft van het Amerikaanse leger als een superieure strijdkracht die "boven" het gebruik van dergelijke ruwe geïmproviseerde oplossingen staat. Natuurlijk hebben we nu gezien dat zelfs de veelgeprezen IDF zijn toevlucht neemt tot deze kooien in Gaza, net zoals de VS gedwongen zou zijn te doen. De commandant verklaart zelfs openlijk (om 5:45) dat zijn eenheden nooit hebben "nagedacht over" zware camouflage maatregelen, wat de zelfgenoegzaamheid van het Amerikaanse leger verder blootlegt over de jaren van vechten tegen ongewapende bedoeïenen.
Wanneer een dergelijke manier van denken op grote schaal geïnstitutionaliseerd raakt, zoals in het Amerikaanse leger het geval is, kan het niet op een doelmatige manier worden opgelost. Je kunt niet met één vingerknip verwachten dat dit logge gedrocht, bestaande uit honderden verschillende eenheden en Byzantijnse hiërarchische structuren, zich soepel kan aanpassen aan een totale herziening van de meest elementaire operationele doctrines en ingebouwde organisatorische 'reflexen'. Het zou jaren duren voordat het Amerikaanse leger zich structureel en op grote schaal zou aanpassen aan veel van deze moderne verschuivingen.
Maar de tweede helft van de video is waar de dingen echt interessant worden en aansluiten bij de belangrijkste thematische boog van dit artikel, die zal worden ondersteund door de volgende stukken.
Dit gedeelte wordt ingeleid door Red Effect die de sergeant vraagt naar tactiek en of de AFU de Abrams-tanks op de juiste manier gebruikt. Dit gaat in een richting waarin de sergeant een aantal zeer onthullende concessies doet.
Hij begint met te zeggen dat hij de kwestie heeft besproken met zijn eigen officieren en dat het altijd neerkomt op het idee van 'doctrine', en wat is precies de Amerikaanse doctrine als het gaat om tankgevechten?
Hij legt uit dat de Amerikaanse gepantserde doctrine in essentie draait om het gebruik van de gepantserde voertuigen in onderling ondersteunende secties of groepen, d.w.z. samen, in plaats van één of twee voertuigen die individueel optreden zoals zo vaak het geval is in Oekraïne. Hij merkt terecht op dat het belangrijkste gevolg van de moderne verspreiding van drones de mogelijkheid is om het vuur extreem snel te concentreren. Dit betekent dat elke tankeenheid die uit meerdere voertuigen bestaat en die bij elkaar zit, zeer snel het doelwit zal zijn en zal worden uitgeschakeld op een manier die ongekend is voor de training en doctrines van zowat elk land ter wereld.