Interview met de Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken over de betrekkingen met de VS en de Oekraïne-crisis
TASS heeft de Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken Ryabkov geïnterviewd over de betrekkingen met de VS en een mogelijke oplossing voor het Oekraïneconflict.
Het Russische persbureau TASS heeft de Russische vice-minister van Buitenlandse Zaken Ryabkov geïnterviewd over de betrekkingen met de VS en een mogelijke oplossing voor het Oekraïneconflict. Ik heb het interview vertaald.
Begin van de vertaling:
Onderminister van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie Ryabkov: Een oplossing voor het conflict is onmogelijk zolang de NAVO zich niet terugtrekt
Over de belangrijkste voorwaarde voor het oplossen van het conflict met het Westen, dat momenteel het grootste obstakel is voor een oplossing van de crisis in Oekraïne, over de vraag of de VS serieus geïnteresseerd is in het verbeteren van de betrekkingen met Rusland, en over de risico's van nucleaire escalatie.
- Ik moet het gewoon vragen na de aanval van Oekraïne op de vliegvelden van de Russische Federatie. Kiev beweerde onmiddellijk dat een groot aantal vliegtuigen zou zijn vernietigd.
Je moet afgaan op de gegevens en informatie die via de kanalen van ons ministerie van Defensie zijn verspreid. En daar is niets van terug te vinden.
- Kan deze aanval invloed hebben op het strategisch evenwicht, vooral in termen van pariteit met de VS in termen van strategische luchtmacht?
De technologie in kwestie is niet vernietigd, maar beschadigd, zoals ook is uitgelegd door vertegenwoordigers van het ministerie van Defensie. Het zal worden gerepareerd. Trek hieruit je eigen conclusies. Bovendien is de nomenclatuur waar we het over hebben niet noodzakelijkerwijs volledig gedekt door bepaalde overeenkomsten. Zoals u weet, hebben we in het bijzonder het Nieuwe START-verdrag (Strategisch Nucleair Wapenverminderingsverdrag, noot van TASS) opgeschort.
- Is deze kwestie besproken met de VS?
We hebben de Amerikanen relevante vragen gesteld. Samengevat gaat het erom waarom er geen reactie is. Als jullie je de gevolgen van aanvallen op dergelijke objecten kunnen voorstellen, waarom zwijgen jullie dan en waarom staan jullie toe dat jullie de criminelen voorzien van de relevante gegevens, zonder welke zoiets niet kan gebeuren?
- Sinds Rusland zijn nucleaire doctrine heeft geüpdatet, is er een recordaantal droneaanvallen op Russisch grondgebied geweest, en er zijn ook verklaringen geweest van de Duitse bondskanselier Friedrich Merz dat er geen beperkingen meer zijn op het bereik van de wapens die aan Kiev worden geleverd. Krijg je niet het gevoel dat de Europese hoofdsteden de Russische Federatie rechtstreeks proberen te provoceren tot een sterke reactie? Ziet Washington dit en proberen ze hun bondgenoten op de een of andere manier te beïnvloeden?
Een aantal vooraanstaande Europese staten wordt steeds meer het belangrijkste obstakel op de weg naar vrede. De leiders van de EU en de NAVO zetten Kiev onvermoeibaar aan om door te gaan met vechten, door het land te voorzien van wapens, technologie en beloften van meer, er worden verschillende sabotage- en provocatiepogingen bedacht en uitgevoerd en er is een stroom van vervalste informatie die erop gericht is het onderhandelingsproces te verstoren.
Tegelijkertijd geven de Brusselse "strategen" hun pogingen niet op om de Amerikaanse president Donald Trump ervan te overtuigen om terug te keren naar het beleid van zijn voorganger (Joe Biden, noot TASS). En dit beleid voorzag in onvoorwaardelijke steun voor Oekraïne en verdere escalatie. Het is door deze lens dat we kijken naar de verklaringen en acties van de Duitse bondskanselier, inclusief zijn woorden over het opheffen van de beperkingen op raketaanvallen door de Oekraïense strijdkrachten tegen Rusland.
Dit is een van de maatregelen die doelbewust zijn gericht tegen de inspanningen van degenen die een weg naar een politieke oplossing zoeken. Ons principiële standpunt over het besluit dat de VS en een aantal westerse landen in november 2024 hebben genomen om Kiev toe te staan zijn langeafstandswapensystemen te gebruiken om diep op Russisch grondgebied toe te slaan, is algemeen bekend. We hebben herhaaldelijk benadrukt dat het gebruik van dergelijke wapens niet mogelijk is zonder de directe betrokkenheid van militaire experts uit de landen die deze systemen produceren.
Het gaat hierbij om de levering van satellietverkennings- en observatiegegevens, de invoer van vluchtorders, enzovoort. De Russische president Vladimir Poetin maakte afgelopen november duidelijk dat de doelen voor verdere tests van onze nieuwste raketcomplexen zullen worden bepaald op basis van veiligheidsrisico's voor de Russische Federatie.
- Trump twijfelt emotioneel als hij het heeft over de vooruitzichten voor een vreedzame oplossing in Oekraïne. Zojuist heeft hij de resultaten van de tweede ontmoeting in Istanbul positief beoordeeld. Eerder had de Amerikaanse president gedreigd zich volledig uit het vredesproces terug te trekken als hij op een bepaalde datum geen vooruitgang op dit gebied zou zien en had hij Rusland in dat geval met zware sancties bedreigd. Zou een dergelijk scenario de mogelijkheid om de betrekkingen met de VS te normaliseren tenietdoen, of hangt het allemaal af van de mate van steun voor Oekraïne?
De terugkeer van Trump in het Witte Huis, die voorstander is van een politieke en diplomatieke oplossing voor de Oekraïnecrisis, heeft geleid tot voorzichtig optimisme over een mogelijke normalisering van de betrekkingen met de VS, maar ook in een bredere context. Tegen deze achtergrond hebben de presidenten van Rusland en de VS vier telefoongesprekken gevoerd. Van onze kant werd dank betuigd voor de steun van de VS bij het hervatten van rechtstreekse onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne, die in 2022 door Oekraïne waren onderbroken.
Vladimir Poetin herhaalde echter ook het fundamentele standpunt dat de oorzaken van het conflict moeten worden weggenomen door politieke en diplomatieke inspanningen. Anders kan er geen vrede op de lange termijn worden gegarandeerd en concreet moet elke mogelijkheid worden uitgesloten dat de Oekraïense strijdkrachten de pauze gebruiken om hun troepen te hergroeperen. Het principiële standpunt dat de Russische president bijna een jaar geleden tijdens een ontmoeting met de leiding van het ministerie van Buitenlandse Zaken bekendmaakte, is in Washington algemeen bekend en dreigingen met sancties kunnen daar niets aan veranderen. De vorige Amerikaanse regering heeft dit kunnen ervaren.
Het is vreemd dat de heethoofden in de Amerikaanse Senaat, die hun laatste restje gezond verstand hebben verloren, geen rekening houden met deze realiteit.
De beslissing en keuze ligt dus bij Washington, bij Trump.
- Laten we het nu hebben over wapenbeheersing en de vooruitzichten voor een hervatting van de dialoog met de VS over dit onderwerp. We hebben gesproken over de noodzaak van een verandering in het standpunt van Washington over Oekraïne. Is dit moment nu aangebroken? Zijn de voorwaarden aanwezig voor een hervatting van de dialoog?
Allereerst wil ik ons standpunt nader toelichten. Het is niet zo eendimensionaal als uw vraag suggereert. De hervatting van een alomvattende en constructieve strategische dialoog met de VS, die ook betrekking heeft op wapenbeheersingskwesties, vereist een betrouwbare algemene politieke of liever militaire beleidsbasis, vooral in de vorm van een duurzame normalisering van onze bilaterale betrekkingen.
Een essentieel en onvermijdelijk element van een dergelijke normalisering moet op zijn beurt de bereidheid van Washington zijn om de fundamentele belangen van Rusland daadwerkelijk te respecteren. Gezien de aard en ontstaansgeschiedenis van de Oekraïne-crisis, uitgelokt door de vorige Amerikaanse regering en het Westen als geheel, is dit conflict natuurlijk een soort test, zo u wilt, voor de ernst van de intentie van Washington om onze betrekkingen te verbeteren.
Aan Amerikaanse zijde zijn praktische stappen nodig om de oorzaken van de fundamentele tegenstellingen tussen ons op het gebied van veiligheid weg te nemen. Tot deze oorzaken behoort vooral de uitbreiding van de NAVO. Zonder een oplossing voor dit probleem, dat voor ons van fundamenteel en uiterst dringend belang is, is het eenvoudigweg onmogelijk om het huidige conflict in het trans-Atlantische gebied op te lossen. Het lijkt erop dat Washington zich terdege bewust is van de complexiteit van de huidige situatie en daarom geen haast maakt met wapenbeheersingsinitiatieven. In ieder geval hebben we hierover van Amerikaanse zijde geen concrete informatie ontvangen.
- Laten we het nu hebben over de "Golden Dome". Je krijgt de indruk dat Trump de VS terugbrengt naar het Reagan-tijdperk met Star Wars en een nieuw strategisch defensie-initiatief. Kort daarvoor probeerde de VS Rusland de schuld te geven van de militarisering van de ruimte. Nu laten de plannen om de "Golden Dome" te creëren duidelijk zien dat de VS dit zelf ook van plan is. Is het eerlijk om te zeggen dat een wapenwedloop in de ruimte nu onvermijdelijk is en heeft Rusland de ruimteverdedigingscapaciteiten om deze dreiging te neutraliseren?
De stappen die de regering Trump heeft ondernomen om het Amerikaanse raketafweersysteem "Golden Dome for America" te ontwikkelen, dat voorziet in een aanzienlijke uitbreiding van het arsenaal aan middelen voor gevechtshandelingen in de ruimte, waaronder de plaatsing van onderscheppingssystemen in een baan om de aarde, zijn niet alleen een directe weg naar de militarisering van de ruimte, maar ook naar de transformatie ervan in een arena voor gewapende conflicten.
Dergelijke acties van de VS leiden tot een escalatie van spanningen en een wapenwedloop in de kosmische ruimte, verergeren het wederzijdse wantrouwen en werpen ernstige obstakels op voor samenwerking tussen staten bij het vreedzame gebruik van de kosmische ruimte. Dit alles heeft ernstige negatieve gevolgen voor de internationale veiligheid.
Om de plannen van Washington om wapens in de ruimte in te zetten tegen te gaan, sluiten wij ons aan bij de inspanningen van gelijkgestemde landen om zo snel mogelijk onderhandelingen te beginnen over de ontwikkeling van een internationaal juridisch bindend instrument om een wapenwedloop in de ruimte te voorkomen, dat de inzet van wapens in de ruimte en het gebruik van geweld of dreiging met geweld tegen of met behulp van ruimteobjecten verbiedt.
Wij beschouwen het Russisch-Chinese ontwerpverdrag dat tijdens de ontwapeningsconferentie is gepresenteerd en het consensusrapport van de Groep van regeringsdeskundigen 2023-2024 over de preventie van een wapenwedloop in de kosmische ruimte als de basis hiervoor. Het door Rusland gelanceerde internationale initiatief, waarbij de VN-lidstaten zich er politiek toe verbinden om niet als eerste wapens in de ruimte in te zetten, kan in dit verband een belangrijke rol spelen. Bij dit initiatief hebben zich al 37 landen aangesloten.
- Een aanvullende vraag. Moskou zegt dat de "Golden Dome" de grens tussen strategische offensieve en defensieve wapens doet vervagen. Heeft het dan nog zin om terug te keren naar het NEW START-verdrag of op zijn minst naar een relatief vergelijkbare overeenkomst? Wat zal er met de wereld gebeuren als Rusland en de VS niet voor het eind van het jaar een document opstellen ter vervanging van het NEW START-verdrag? Yuri Ushakov, adviseur van de president, zei dat Rusland en de VS onlangs het NEW START-verdrag hebben besproken. Waar ging dit gesprek over? Hebben de twee partijen alleen hun verschillende standpunten vastgelegd? En zijn er vooruitzichten op verdere contacten over deze kwestie?
Onder de huidige omstandigheden zijn er geen redenen voor een volledige hervatting van het NEW START-verdrag. En gezien het feit dat het verdrag over ongeveer acht maanden afloopt, wordt de discussie over het realisme van een dergelijk scenario steeds zinlozer. We hebben herhaaldelijk gewezen op de noodzakelijke voorwaarden voor een hervatting van het NEW START-verdrag. Als obstakel op deze weg volstaat het om nogmaals te verwijzen naar de volledig verwoeste Russisch-Amerikaanse betrekkingen, waarvan we de duurzame verbetering vandaag al hebben besproken. Er zijn ook andere problemen.
In het algemeen is het noodzakelijk dat de Verenigde Staten terugkeren naar de principes waarop het verdrag is gebaseerd en die op de een of andere manier in de preambule zijn verwoord. Dit zijn eerst en vooral de principes van ondeelbaarheid van veiligheid, gelijke en wederzijds voordelige samenwerking en de bereidheid om het onlosmakelijke verband tussen strategische offensieve en defensieve wapens te erkennen.
Het laatste van deze elementen, namelijk het verband tussen strategische offensieve en defensieve wapens, houdt rechtstreeks verband met het eerder genoemde "Golden Dome for America"-project. De conceptuele basis, de ideologie, zoals het vandaag de dag gebruikelijk is om te zeggen, ontkent in feite het verband tussen strategische offensieve wapens en raketverdediging dat ik heb benadrukt. Het lijdt geen twijfel dat zeer destabiliserende programma's zoals "Golden Dome" - en de VS implementeert een hele reeks van dergelijke programma's - extra, moeilijk te overwinnen obstakels opwerpen voor een constructieve overweging van potentiële initiatieven voor raket- en kernwapenbeheersing, mochten die er komen. En dit is niet alleen onze mening. Dit blijkt met name uit de gezamenlijke Russisch-Chinese verklaring over mondiale strategische stabiliteit van 8 mei.
Over hoe de wereld eruit zal zien zonder NEW START en wat de reële vooruitzichten zijn voor het starten van onderhandelingen over een vervangende overeenkomst, wil ik in dit stadium niet speculeren. Het Russische standpunt in deze kwestie zal, indien nodig, worden genuanceerd bij besluit van de regering en op basis van een uitgebreide analyse van de zich ontwikkelende situatie op het gebied van internationale veiligheid en strategische stabiliteit.
- Onder de vorige regering hebben de VS Typhoon-systemen ingezet op het eiland Bornholm, in de Filipijnen en op Guam. Er zijn plannen aangekondigd om vanaf 2026 middellangeafstandsraketten in Duitsland te stationeren. Zal deze koers gehandhaafd blijven onder Trump, of heeft Washington afstand genomen van deze gevaarlijke lijn in deze kwestie? Geldt het moratorium van de Russische Federatie op de plaatsing van middellangeafstandsraketten nog steeds?
Op dit moment zien we geen fundamentele veranderingen en zeker geen ommekeer in de Amerikaanse plannen om door te gaan met het stationeren van korte- en middellangeafstandsraketten in verschillende regio's van de wereld. Integendeel, de praktische stappen die het Amerikaanse leger heeft genomen om het bijbehorende programma uit te voeren, overtuigen ons ervan dat deze activiteiten alleen maar zullen toenemen. Ons eigen standpunt over deze kwestie is herhaaldelijk en in alle noodzakelijke details uiteengezet. De realiteit is dat de terughoudendheid die Rusland heeft getoond op het gebied van het "post-INF Verdrag" niet werd gewaardeerd door de VS en zijn bondgenoten en niet op wederkerigheid kon rekenen.
Als gevolg hiervan hebben we openlijk en direct verklaard dat de implementatie van ons eerder unilateraal opgelegde moratorium op de plaatsing van grond-gedragen middellangeafstandsraketten zijn logische einde nadert. Ons land wordt gedwongen te reageren op de opkomst van nieuwe en ook zeer gevoelige raketdreigingen. De beslissingen over de specifieke parameters van de reactie liggen bij onze militairen en natuurlijk bij het leiderschap van de Russische Federatie.
- Dan nu de bilaterale dialoog tussen de VS over wederzijdse irritaties. Hoe verloopt die op dit moment? Is er al een duidelijk tijdschema voor wanneer het aantal diplomatieke missies zal worden hersteld en Russen consulaire diensten zullen ontvangen op de Amerikaanse ambassade? Is de volgende onderhandelingsronde over deze kwestie gepland?
In overeenstemming met de instructies van onze presidenten om het werk van de diplomatieke missies van Rusland en de VS te normaliseren, zijn er twee ronden van bilateraal overleg tussen deskundigen gehouden om irritaties weg te nemen en zo de omstandigheden voor het werk van de diplomatieke missies van beide landen te verbeteren. In praktische termen is een uitwisseling van nota's over de ongehinderde financiering en gegarandeerde overmaking van fondsen in US-dollars voor de diplomatieke missies van beide landen met succes overeengekomen en geïmplementeerd. Er is enige vooruitgang geboekt bij de behandeling van visumaanvragen, die onder eerdere omstandigheden soms wel anderhalf of twee jaar in beslag namen.
Tegelijkertijd zijn er nog steeds een aantal bekende problemen waarbij tot nu toe geen significante vooruitgang is geboekt. Zo verloopt de discussie over het vergemakkelijken van de kennisgevingsprocedure voor werknemers van Russische missies in het buitenland wanneer ze buiten de toegestane 25-mijlszone rond de locatie van de diplomatieke of consulaire missie reizen, moeizaam. De Amerikanen waren aanvankelijk tegen het bespreken van de teruggave van illegaal in beslag genomen Russische diplomatieke eigendommen, maar dankzij het nauwgezette werk van onze onderhandelaars hebben ze ermee ingestemd een stappenplan voor deze kwestie te overwegen.
Het Russische aanbod om het directe luchtverkeer tussen onze landen te hervatten is tot nu toe op zijn zachtst gezegd zonder enthousiasme ontvangen, maar we blijven ons inspannen om met de Amerikanen een inhoudelijke dialoog over deze kwestie aan te gaan. Er moet dus nog veel werk worden verzet om de obstakels die zich hebben opgehoopt uit de weg te ruimen. De datum voor de volgende overlegronde over de stimulerende factoren wordt nog besproken.
- De betrekkingen tussen de VS en de EU worden momenteel opnieuw vormgegeven. Naar verluidt overweegt het Pentagon 10.000 soldaten terug te trekken uit Oost-Europa. Wat is het standpunt van Moskou hierover? Is er reden om aan te nemen dat de VS hun aanwezigheid in de regio daadwerkelijk zullen verminderen? Hoe zal dit de veiligheid in Europa beïnvloeden?
Alleen de tijd zal leren wat de VS en de EU uiteindelijk zullen afspreken. De groep leiders en functionarissen van de supranationale structuren van de EU die de toon zetten in Brussel zijn doordrenkt van een anti-Russische ideologie. Het is niet mijn taak om de nuances in de aanpak van de individuele deelnemers aan deze discussies te analyseren. Ik wil u er echter wel aan herinneren dat onze voorstellen aan Washington en Brussel in december 2021 onder meer de eis bevatten dat er wettelijke, juridisch bindende en langetermijngaranties komen voor de niet-uitbreiding van de NAVO naar het oosten, evenals de eis om af te zien van de inzet van offensieve wapens in de buurt van de grenzen van Rusland. Er waren ook andere componenten. Ik zeg alleen dat ons standpunt in dit opzicht ongewijzigd blijft. In elk geval zou een vermindering van het NAVO-contingent in Oost-Europa waarschijnlijk de veiligheid van het hele continent ten goede komen.
- Hoe schat u de kans in op een nieuwe overeenkomst tussen Iran en de VS? Ondanks intensieve contacten lijken de standpunten van de partijen tot nu toe onverzoenlijk. Bespreken we deze kwestie met beide partijen? Zijn ze van plan om ons om hulp te vragen bij de onderhandelingen? Er zijn berichten in de media dat Israël toch zeer serieus overweegt om de nucleaire infrastructuur van Iran aan te vallen, tegen de wens van de VS in. Waarschuwen we de Israëli's voor de gevolgen van een dergelijke stap?
We houden de indirecte contacten tussen Iraanse en Amerikaanse vertegenwoordigers natuurlijk nauwlettend in de gaten. Alleen al het feit dat deze contacten bestaan, is een belangrijke verandering in de algehele context van de nogal gespannen gebeurtenissen rond het Iraanse nucleaire programma in de afgelopen jaren. De vorige Amerikaanse regering nam haar intrek in het Witte Huis met de belofte om "Amerika terug te brengen in het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA)". Helaas heeft ze, net als in andere gevallen, haar woord niet gehouden.
Vandaag zien we dat Washington veel meer van plan is om met Teheran tot een overeenkomst te komen op wederzijds aanvaardbare voorwaarden die een crisis zou voorkomen en wantrouwen en vooroordelen tegen het vreedzame gebruik van kernenergie in de Islamitische Republiek Iran zou wegnemen. Voor zover we kunnen beoordelen, zetten de partijen de dialoog voort. Natuurlijk zijn er, zoals bij alle onderhandelingen, vooral zulke complexe, struikelblokken en moeilijkheden.
Volgens de verklaringen van Teheran en Washington blijft het echter waarschijnlijk dat het gewenste resultaat zal worden bereikt. We zullen zien hoe de discussie over de ideeën van de partijen zal verlopen. We zullen niet ophouden met onze inspanningen om de energieke zoektocht naar geschikte onderhandelingsoplossingen te ondersteunen. Wij geloven dat deze haalbaar zijn als ze gebaseerd zijn op het internationaal recht, het beginsel van gelijke en ondeelbare veiligheid, een weloverwogen belangenafweging en een stapsgewijze aanpak die het mogelijk maakt vertrouwen op te bouwen en te versterken door de gemaakte afspraken na te komen. We willen graag geloven dat zowel de VS als Iran zich hier volledig van bewust zijn.
We zijn ervan overtuigd dat een langetermijnoplossing alleen kan worden bereikt door politieke diplomatie. In tegenstelling tot westerse speculaties staat het Iraanse nucleaire programma nog steeds onder streng toezicht van het Internationaal Atoomagentschap (IAEA). Volgens de statistieken is Iran het strengst gecontroleerde land van alle leden van de organisatie. Hetzelfde kan niet gezegd worden van de staten die het land verwijten dat het zich beroept op het non-proliferatieverdrag, ook al hebben ze zelf een veel beter ontwikkelde splijtstofcyclus.
De Iraanse kant kan niet verantwoordelijk worden gesteld voor de gevolgen van de destructieve koers en de grove schendingen van resolutie 2231 van de VN-Veiligheidsraad door de VS en Europese landen, die hebben geleid tot een beperking van de reikwijdte van de toezichthoudende activiteiten van de organisatie in Iran met betrekking tot de vrijwillige transparantiemaatregelen waarin de JCPOA voorziet.
Wij verwerpen categorisch elke optie voor militaire aanvallen op de nucleaire infrastructuur van Iran. Dit zou onvermijdelijk leiden tot onomkeerbare gevolgen, ook op humanitair en radiologisch gebied. Alles moet in het werk worden gesteld om een dergelijke escalatie, die ons geenszins dichter bij een oplossing zou brengen, te voorkomen. Toen de JCPOA in 2015 werd gesloten, heeft de internationale gemeenschap de weg van oorlog categorisch afgewezen. En in de huidige omstandigheden is de enige echte optie het maximaliseren van de middelen van de diplomatie zonder te zinspelen op de mogelijkheid van gewelddadige oplossingen.
- Tot slot nog een laatste vraag: wanneer kunnen we nieuwe contacten verwachten tussen Lavrov en minister van Buitenlandse Zaken Rubio, ik bedoel van persoonlijke aard? Is het mogelijk om een ontmoeting te organiseren zodra er overeenstemming is bereikt over de parameters voor een oplossing van de crisis in Oekraïne?
De ministers van Buitenlandse Zaken hebben regelmatig contact. Ze hebben al zeven telefoongesprekken gevoerd en elkaar in februari persoonlijk ontmoet in Riyad. Natuurlijk zijn de situatie in Oekraïne en het zoeken naar oplossingen kenmerkend voor onze bilaterale agenda op vrijwel alle niveaus. We zijn geïnteresseerd in het onderhouden van stabiele communicatie over alle kwesties op de bilaterale agenda. Als we het goed begrijpen, wordt de noodzaak hiervan in Washington ook niet betwist. Wat betreft uw vraag over een nieuwe persoonlijke ontmoeting: dit zal afhangen van de beslissingen van de presidenten en natuurlijk van de specifieke kenmerken en de explosiviteit van de onderwerpen die worden besproken.
Einde vertaling
Uw steun is van onschatbare waarde. Als u het leuk vond om dit te lezen, zou ik het zeer op prijs stellen als u zich maandelijks/jaarlijks zou abonneren op een donatie om mijn werk te steunen. Dan kan ik u gedetailleerde en scherpe rapporten zoals deze blijven sturen.
Als alternatief kunt u hier een fooi geven: Fooienpot