Israëls oorlog tegen de Iraanse wetenschap: In de doelgerichte moorden op nucleaire breinen
In één week van aanvallen heeft de bezettingsstaat mogelijk meer dan tien jaar Iraanse nucleaire vooruitgang tenietgedaan door sleutelfiguren in de wetenschappelijke en defensie-instellingen van het land te vermoorden.
In de vroege uren van 13 juni lanceerde Israël een ongekende golf van luchtaanvallen op Iraans grondgebied. De eerste ronde ontketende de meest systematische moordcampagne tegen de nucleaire wetenschappers en militaire bevelhebbers van Teheran in de recente geschiedenis.
Terwijl de staatsmedia melding maakten van de dood van meer dan 35 hooggeplaatste officieren van de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) - waaronder haar commandant, brigadegeneraal Hussein Salami - waren de minder bekende doelwitten van Israël de wetenschappelijke architecten achter de nucleaire en technologische vooruitgang van Iran.
Op 14 juni verklaarde het Israëlische leger: "de IDF heeft negen nucleaire wetenschappers en experts in het Iraanse nucleaire project uitgeschakeld." Een infographic duwde dat aantal later naar 11.
Maar het onderzoek bevestigt dat ten minste 17 prominente wetenschappers zijn vermoord, waaronder een vooraanstaand onderzoeker op het gebied van kunstmatige intelligentie.
Deze nieuwe fase in de oorlog tegen Iran van Israël markeert een verschuiving van geheime moorden naar openlijke, op militaire doelen gerichte moorden, waarbij de grens tussen psychologische oorlogsvoering en uitschakeling op het slagveld vervaagt.
De wetenschappers in het vizier van Tel Aviv
Onder de slachtoffers van de Israëlische aanvallen bevonden zich twee belangrijke figuren: Mohammad-Mehdi Tehranchi en Fereydoun Abbasi, beiden al lange tijd betrokken bij het Iraanse nucleaire en defensieonderzoek.
Tehranchi, die gepromoveerd was aan het Instituut voor Natuurkunde en Technologie in Moskou, was professor aan de Shaheed Beheshti University en was theoretisch natuurkundige. Hij stond aan het hoofd van de Iraanse Hoge Raad voor Wetenschap, Onderzoek en Technologie en was voorzitter van de Islamitische Azad Universiteit.
Hij was ook nauw betrokken bij het Amad Project - het vermeende Iraanse onderzoeksprogramma van voor 2004 dat door westerse staten wordt beschuldigd van het nastreven van een kernwapencapaciteit.
Volgens de Amerikaanse inlichtingendienst was Tehranchi supervisor in het programma, dat werd beheerd door de Organisatie voor Defensieve Innovatie en Onderzoek (SPND), een filiaal van het Ministerie van Defensie.
Het belang van deze connectie werd onderstreept op 25 juni, toen Israëlische gevechtsvliegtuigen gebouwen van zowel de SPND als het Ministerie van Defensie aanvielen - een directe aanval op de institutionele infrastructuur achter de strategische wetenschappelijke capaciteiten van Iran.
Zijn nauwe vriendschap met Mohsen Fakhrizadeh - de hoogste Iraanse wetenschapper die ooit werd vermoord - plaatste hem precies in het vizier van Tel Aviv.
Na de dood van Fakhrizadeh, in november 2020, stond Tehranchi 24 uur per dag onder bescherming. De Israëliërs richtten zich op zijn woning en doodden hem, zijn vrouw en vier lijfwachten.
Abbasi, de tweede belangrijke figuur, stond eerder aan het hoofd van de Atomic Energy Organization of Iran (AEOI) en overleefde een moordaanslag in 2010 - op dezelfde dag dat zijn collega Majid Shahriyari werd vermoord. Als parlementslid op het moment van zijn dood was Abbasi niet alleen een symbolisch doelwit, maar leverde hij een actieve bijdrage aan de nucleaire planning van Iran.
De wetenschappelijke kern van Iran onthoofden
Naast deze twee prominenten onthult de lijst van vermoorde personen de diepgang en intentie van de operatie van Tel Aviv. Abdolhamid Minouchehr, decaan van nucleaire techniek aan de Shaheed Beheshti Universiteit, behoorde tot de eersten die vermoord werden. Net als Akbar Motalebizadeh, een kernfysicus en professor die Fakhrizadeh was opgevolgd als hoofd van de SPND en die samen met zijn vrouw stierf in Absard - dezelfde stad waar Fakhrizadeh vier jaar eerder was vermoord.
Saeed Barji Kazerouni, een professor aan de Malek Ashtar Universiteit en een expert in nucleaire toepassingen in de petrochemie, was ook het doelwit. Hij stond al lange tijd op de zwarte lijst van het Amerikaanse ministerie van Financiën voor zijn bijdragen aan vreedzaam nucleair onderzoek.
Amir-Hussein Faghhi, een 45-jarige professor gespecialiseerd in nucleaire medische toepassingen en radiofarmaceutica, was voorzitter van het Nuclear Science and Technology Institute. Hij werd algemeen beschouwd als de erfgenaam van Shahriyari's wetenschappelijke nalatenschap. Faghhi's collega Ahmadreza Zolfaghari Dariani, een andere natuurkundige van de Shaheed Beheshti Universiteit en lid van de Iraanse nucleaire toezichtscommissie, werd ook gedood, samen met zijn hele familie.
Andere slachtoffers waren Mansour Asgari, een kernreactoringenieur en oorlogsveteraan, wiens werkterrein voornamelijk Advanced Materials en kernreactoren was. Hij behoorde tot de wetenschappers die het doelwit waren van de eerste fase van de Israëlische luchtaanvallen toen hij samen met zijn vrouw, zijn dochter - een gynaecoloog - en zijn kleindochter om het leven kwam.
Ali Bakouei Katirimi, een deskundige op het gebied van moleculaire fysica aan de Tarbiyat Moddaress Universiteit, werd vermoord, net als Seyed Issar Tabatabaei Ghomsheh, een specialist op het gebied van metallurgie aan de Sharif University of Technology, wiens werk geheim was gehouden vanwege voortdurende Israëlische bedreigingen.
Ook vermoord werd Seyyed Asghar Hashemi-Tabar, een expert op het gebied van raketprogramma's met een PhD van de Iraanse National Defense University. Hij werd in rapporten van het Internationaal Atoomagentschap (IAEA) genoemd als iemand die bijdroeg aan de militaire dimensie van het Iraanse nucleaire programma.
Mohammadreza Sediqi Saber, een energetisch materiaaldeskundige van de Malek Ashtar Universiteit, overleefde aanvankelijk een Israëlische aanval die zijn zoon doodde. Hij en 13 van zijn familieleden werden dagen later gedood bij een tweede gerichte aanval.
Onder de andere vermoorde wetenschappers was Soleiman Soleimani, een chemisch ingenieur van de Iraanse Universiteit voor Wetenschap en Technologie. Volgens het persbureau ISNA was hij verbonden aan de SPND van het ministerie van Defensie, waardoor hij waarschijnlijk een doelwit met een hoge prioriteit was.
Ook gedood werd Seyed Mostafa Sadat Armaki, een professor gespecialiseerd in nucleaire instrumentatie en elektrische versnellers, die samen met zijn vrouw, drie kinderen en schoonfamilie omkwam bij een directe aanval op hun woning. Ali Bokaei Karimi, universitair hoofddocent elektrotechniek aan de Universiteit van Kashan, was één van de slachtoffers van de Israëlische aanvallen op die stad. De aanval op Kashan eiste minstens 23 levens, waaronder 15 leden van de luchtmacht van de IRGC.
Alireza Zeinali, een expert in metallurgie, werd samen met zijn twee dochters gedood, terwijl Mohammadreza Zakerian, een jonge onderzoeker die door het Iraanse Ministerie van Wetenschap werd geprezen als een vooraanstaande AI- en technologiespecialist, samen met zijn vrouw en twee kinderen werd vermoord.
De rol van de IAEA en westerse medeplichtigheid
Iraanse experts en veiligheidsfunctionarissen hebben lang gewaarschuwd voor de rol van de IAEA in het ontmaskeren van Iraanse wetenschappers. Volgens Mehdi Khanalizadeh, een expert op het gebied van internationale zaken, heeft de IAEA gedetailleerde gegevens over het Iraanse nucleaire personeel - gegevens die mogelijk direct of indirect zijn gedeeld met de Israëlische inlichtingendienst. Deze verdenking heeft diepe wortels.
In 2018 protesteerden studenten van de Shaheed Beheshti Universiteit tegen een bezoek van de IAEA, waarbij ze de inspecteurs voor spionnen uitmaakten. Vier van de professoren die gastheer waren van die inspectie werden later vermoord. Voor professor Ali- Akbar Mottakan van de Shaheed Beheshti Universiteit woog de dreiging van hernieuwde IAEA-toegang zwaar op zijn collega's. "Ze waren allemaal bezorgd dat de IAEA de Faculteit Nucleaire Techniek opnieuw zou inspecteren en beweren dat ze spionnen zijn."
Internationale betrekkingen expert Mehdi Khanalizadeh deelt een donkerder oordeel:
"De IAEA heeft officiële rapporten over elke wetenschapper die te maken heeft met het nucleaire programma van Iran ... Het agentschap had ook de namen van alle martelaren die samenwerkten met het ministerie van Defensie."
Hij wijst ook op een andere bron van ontmaskering: de nu beruchte operatie van Israël in januari 2018, waarbij agenten van de Mossad een magazijn van het ministerie van Defensie bestormden in Shourabad, ten zuidwesten van Teheran. Het Israëlische team doodde ten minste twee bewakers en exfiltreerde meer dan 100.000 gevoelige documenten - waaronder gedetailleerde informatie over de Fordow nucleaire faciliteit en personeelslijsten. Slechts twee maanden later toonde de Israëlische premier Netanyahu live op televisie het gestolen archief en onthulde hij voor het eerst de beeltenis van Mohsen Fakhrizadeh.
De in Wisconsin gevestigde waakhond Iran Watch haalde later een van die IAEA-dossiers aan om wetenschapper Asghar Hashemi-Tabar ervan te beschuldigen "betrokken te zijn bij de mogelijke militaire dimensie van het Iraanse nucleaire programma".
Inbraken van binnenuit
Hoewel buitenlandse spionage de doorslag gaf, verergerde het falen van de Iraanse interne veiligheid de crisis. Persoonlijke gegevens van verschillende wetenschappers waren online toegankelijk of lekten achteloos uit. In 2021, na een studentenruzie aan de Islamitische Azad Universiteit, werden de namen en gegevens van de lijfwachten van president Teheranchi gepubliceerd op sociale media. Het lek, dat door de Hoge Nationale Veiligheidsraad werd verworpen, werd door universiteitsfunctionarissen beschreven als spionage.
Verdere inbraken vonden plaats via commerciële registers en gehackte databases. In één geval vond een man het adres en de nationale identiteit van Fereydoun Abbasi via een bedrijfsinformatiesite en gehackte rechtbankdocumenten. Het platform ging offline kort nadat de video viraal ging.
In een video uit 2021 van Tasnim News, een mediakanaal dat dicht bij de IRG staat, was te zien hoe Amir-Hussein Faghhi zijn mentor, Majid Shahriyari, in detail besprak. Die video dook weer op na de moord op Faghhi.
Ondanks pogingen om nucleaire faculteitsleden te anonimiseren - zoals het verwijderen van namen van websites van universiteiten - hebben tientallen jaren van Mossad-infiltratie en jarenlange officiële nalatigheid het wetenschappelijke corps van Iran kwetsbaar gemaakt.
Beweringen over directe buitenlandse infiltratie zijn ook niet van de hand gewezen, vooral na de arrestatie van een Iraanse arts en expert in rampengeneeskunde door inlichtingendiensten van de overheid in 2016. Ahmadreza Jalali werd veroordeeld voor het lekken van informatie over enkele nucleaire wetenschappers naar de Mossad tijdens zijn jarenlange samenwerking met het Iraanse ministerie van Defensie. Zijn lekken leidden tot de moord op Majid Shariyari en Masoud Ali-Mohammadi in 2010. Jalali werd zes jaar later gearresteerd en ter dood veroordeeld.
Van geheime operaties naar open oorlogsvoering
Over een periode van 14 jaar, beginnend in januari 2006 met de moord op nucleair wetenschapper Ardeshir Hossein-pour en eindigend met de geruchtmakende moord op Mohsen Fakhrizadeh in november 2020, schakelde Israël zes belangrijke Iraanse wetenschappers uit met behulp van autobommen, magnetische explosieven en op afstand bediende aanvallen.
In slechts twaalf dagen in 2025 doodde de bezettingsstaat er nog eens minstens 17. De boodschap was duidelijk: Tel Aviv verschuilt zich niet langer achter plausibele ontkenning. De geheime oorlog is nu openlijk.
Iraanse functionarissen houden vol dat deze moorden hun vooruitgang niet zullen doen ontsporen. Toch valt de omvang van de verliezen niet te ontkennen. In reactie hierop ondertekende de Iraanse president Masoud Pezeshkian op 2 juli een wet die de samenwerking met de IAEA stopzette en inspecteurs de toegang tot nucleaire sites of wetenschappers ontzegde.
Maar de schade is al aangericht. Israël heeft bewezen dat het niet alleen de nucleaire infrastructuur van Iran kan treffen, maar ook de geesten erachter. Als Teheran er niet in slaagt om zijn veiligheidsprotocollen radicaal te herzien, kan het binnenkort geconfronteerd worden met een nieuwe generatie martelaren - deze keer niet op het slagveld, maar in laboratoria, collegezalen en huizen.
Uw steun is van onschatbare waarde. Als u het leuk vond om dit te lezen, zou ik het zeer op prijs stellen als u zich maandelijks/jaarlijks zou abonneren op een donatie om mijn werk te steunen. Dan kan ik u gedetailleerde en scherpe rapporten zoals deze blijven sturen.
Als alternatief kunt u hier een fooi geven: Fooienpot
Wat ik niet begrijp van Iran,waarom vertellen ze de hele wereld,welke hooggeplaatste figuren vermoord zijn,Israël weet precies dat hun aanvallen gelukt waren,merci Iran,voor de info,zeggen ze
Wat heeft dat voor zin
Terwijl de zionisten niks zeggen