MAGA-strojka luidt nieuw tijdperk in
Caesar-achtige wedergeboorte, chemotherapie voor globalisme, of gewoon Perestrojka voor het einde van de geschiedenis?
Het geschreeuw van de gevestigde orde wordt elke dag luider over de ontmanteling door Trump van de zogenaamde 'Post-War Order'. Het is een orde die alleen ten goede kwam aan de mondiale financiële elites, die enorme kartelondernemingen konden oprichten die de soevereine wetten van elk land konden omzeilen om roofzuchtige arbitrage mogelijk te maken via zwendelpraktijken zoals NAFTA, de WTO, Trans-Pacific Partnership (TPP), enzovoort, waarbij de bedrijven een slag konden slaan door hun vermogen uit te buiten om landen tegelijkertijd te verarmen en hun arme werknemers op te lichten.
Vorige maand verkondigde de Economist dat de "breuk" van deze mythische orde waarop het Westerse imperialisme 70 jaar lang heeft gebalanceerd "aan snelheid wint":
Het blad Economist, dat in handen is van Rothschilds, vergelijkt de Donald met een maffiabaas en serveert een schaal vol angst inboezemende dreigementen van zijn globalistische clientèle, zoals de Duitse Merz, die waarschuwde dat de NAVO in juni wel eens dood zou kunnen zijn. Hun openingszin vermaant dat we nu pas een "might-is-right” (= de sterkste beslist) wereld binnengaan, waar grote machten kleine machten intimideren:
Er komt snel een might-is-right wereld aan waarin grote machten deals sluiten en kleine machten pesten. Team Trump beweert dat zijn deals vrede zullen brengen en dat Amerika, na 80 jaar te zijn beetgenomen, zijn status van supermacht zal omzetten in winst. In plaats daarvan zal het de wereld gevaarlijker maken en Amerika zwakker en armer.
Wat een opluchting is het om te weten dat onze nu tanende 'gouden eeuw' volledig bestond in afwezigheid van sterke machten zoals de VS die andere naties pestten.
The Economist houdt ons voor amnesiepatiënten als ze denken dat we zo snel zeventig jaar van Amerikaanse overheersing over vrijwel elk land onder de zon kunnen vergeten—vooral in zijn eigen achtertuin; wat met de eindeloze 'interventies' in plaatsen als Grenada, Nicaragua, Cuba, Panama, en nog veel meer. Pesten lijkt alleen te tellen tegen je vermeende 'bondgenoten' - andere naties worden ontmenselijkt met een andere regelset: tarieven opleggen aan de EU is 'pesten', terwijl het bombarderen van Jemen slechts gerechtvaardigd 'politieoptreden' is.
Maar nu volgt het aperitief - het echte donkere, onthullende hart van het artikel:
De wereld zal er dus onder lijden. Wat de heer Trump zich niet realiseert, is dat Amerika er ook onder zal lijden. Zijn wereldwijde rol heeft een militaire last opgelegd en een openheid voor handel die sommige Amerikaanse industrieën heeft geschaad. Toch zijn de voordelen veel groter geweest. Handel is goed voor consumenten en importerende industrieën. Doordat Amerika het hart vormt van het financiële systeem van de dollar, bespaart het land meer dan 100 miljard dollar per jaar aan rentelasten en kan het een hoog begrotingstekort aanhouden. De buitenlandse activiteiten van Amerikaanse bedrijven zijn 16 miljard dollar waard. Deze bedrijven floreren in het buitenland omdat er redelijk voorspelbare en onpartijdige mondiale handelsregels zijn, in plaats van smeergeld en tijdelijke speciale gunsten - een ethos dat veel beter past bij Chinese en Russische bedrijven.
Dit schetst de echte kern van wat de eigenaren van The Economist proberen te beschermen: roofzuchtig neoliberaal 'vrije markt' globalistisch imperialisme. De anonieme auteur beschrijft belangrijke voordelen van dit 'systeem' dat Trump zogenaamd bedreigt. Deze 'voordelen' gaan voornamelijk naar transnationalistische megaconcerns die al lang elke loyaliteit aan Amerikaanse 'belanghebbenden' hebben afgezworen, dezelfde die over het algemeen de opkomst van deze bedrijven aan de macht hebben geholpen en gesubsidieerd.
"De buitenlandse activiteiten van Amerikaanse bedrijven zijn 16 miljard dollar waard", pocht de Economist. En wat heeft de gemiddelde Amerikaan te winnen bij de marktkapitalisatie van deze bedrijven, die in feite niet langer Amerikaans zijn? Niets anders dan steeds hogere prijzen en een uitgeholde economie.
Als ironische bijkomstigheid bevat dezelfde Economist het volgende vernietigende artikel:
Het weerlegt hun eigen eerdere argument door te klagen dat Westerse naties zo achteruit zijn gegaan dat je in wezen rijkdom moet erven om een huis te kopen, of het in het algemeen 'te maken' in het leven. Ze concluderen:
Deze verschuiving heeft alarmerende economische en sociale gevolgen, omdat het niet alleen het meritocratische ideaal in gevaar brengt, maar ook het kapitalisme zelf.
Trump dreigt deze 'welvarende' wereldorde omver te werpen die heeft geleid tot een hele 'verloren generatie' die verdronken is in inflatoire malaise, cultureel verval en een economische doodsspiraal. Het wordt duidelijk dat establishmentariërs alleen geven om partijdogma's, hoe onhandig die ook in de knoop komen met logica en objectieve werkelijkheid.
Voorstanders van onderhandelen gaan ervan uit dat Amerika kan krijgen wat het wil door te onderhandelen. Maar terwijl de heer Trump decennia oude afhankelijkheden uitbuit, zal Amerika's invloed snel afnemen.
Wat we nu zien gebeuren, is dat de wereld zich herschikt langs verschillende defensieve blokken. ASEAN-landen houden op 10 april een crisisoverleg onder Maleisisch voorzitterschap om gezamenlijk op Trumps tarieven te reageren.
De Maleisische premier zegt dat de regio een 'verenigd ASEAN-antwoord' voorbereidt in plaats van toe te geven aan druk
Op dezelfde manier gaan er nu stemmen op vanuit het establishment van de EU om nog meer centralisatie na te streven, een lang gekoesterde droom van Euro-technocraten. Het handige argument is dat alleen een 'verenigd' Europa zich staande kan houden tegenover de grote pestkoppen van de wereld in een tijdperk van 'grootmachtpolitiek'.
Twee jaar geleden werden dergelijke oproepen al aangevoerd door de turbo-globalistische banksterprins Mario Draghi:
Cruciaal in Draghi's argument was de volgende rechtvaardiging - let op:
"Vandaag de dag is het groeimodel opgelost en moeten we een nieuwe manier van groeien uitvinden, maar om dit te kunnen doen, moeten we een staat worden", zei hij.