Sterren, strepen en stijgende schulden
DE WEEK DIE HET WAS...
De week van Canada's geliefde Victoriadag leek een slaapfeestje te worden voor beleggers en stelde niet teleur. Alleen de Chinese detailhandelsverkopen en industriële productie, samen met de Amerikaanse Flash PMI-gegevens, durfden op de macrokalender te verschijnen. Ondertussen verliep de tweede week van de winst van Amerikaanse retailers met alle opwinding van een uitverkoop. Home Depot voerde de krantenkoppen aan, samen met 14 andere S&P 500-namen, maar laten we eerlijk zijn, Palo Alto Networks was de enige waarvoor iemand wakker zou blijven.
De cijfers van China over april wijzen op een kater van de handelsoorlog: de industriële productie steeg met een bescheiden 6,1% j-o-j, tegen 7,7% in maart. De detailhandelsverkopen koelden ook af en stegen slechts 5,1% vergeleken met de 5,9% van maart, waarbij de autoverkopen van 5,5% naar een magere 0,7% groei zakten en de telefoonverkopen van 28,6% naar 20% daalden. Zelfs uit eten gaan verloor wat glans, omdat voorzichtige portemonnees de groei van de horecaomzet vertraagden. Aan de andere kant bleef de verkoop van huishoudelijke apparaten sterk dankzij overheidssubsidies. De industriële groei nam over de hele linie af, van textiel tot hightech, wat laat zien dat de Chinese fabrieken, net als de economie, op adem komen na het handelsconflict met de VS.
Terwijl bedrijven op adem komen tijdens de laatste wapenstilstand over invoerrechten, is de bedrijvigheid in de VS aan het opleven als koffie op een maandag. De S&P Global flash-composite index voor mei veerde op naar 52,1, wat duidt op groei na de inzinking van april. Zowel fabrieken als dienstverlenende bedrijven deden mee aan de opleving, gestimuleerd door een pauze in de renteverhogingen en het tarievendrama. Het vertrouwen kruipt terug van de afgrond van april, hoewel bedrijven niet verlegen zijn om die sappige importtarieven door te berekenen. De in rekening gebrachte prijzen hebben hun hoogste punt bereikt sinds augustus 2022 en uit angst voor tekorten leggen fabrikanten voorraden aan alsof het weer 2007 is. Kortom: de handelsangst is afgenomen, de prijsdruk is toegenomen en iedereen legt voor de zekerheid voorraden aan.
In het nooit eindigende circus van renteverlagingsfantasieën zwaaien de cheerleaders van Wall Street en de "Manipulator-in-Chief" nog steeds met pompons voor een magische renteverlaging van de FED. Droomden ze ooit van zes verlagingen, nu klampen ze zich vast aan de hoop op slechts twee voor het einde van het jaar (zegen hun harten). September is de laatste datum voor de comebacktournee van de FED - als de economische goden het toestaan. Maar laten we reëel zijn: er komt misschien helemaal geen verlaging. Nu de inflatie terugkeert als het slechte vervolg waar niemand om heeft gevraagd, zou de FED zelfs kunnen verhogen - gewoon om te bewijzen dat ze nog steeds een hartslag heeft.
Na het afkondigen van een time-out in de handelsoorlog met China tijdens een retraite aan het meer van Genève - want er gaat niets boven diplomatie als te dure fondue en passief-agressieve blikken - spendeerde de zelfbenoemde 'Treasurer in Chief' het weekend aan het spinnen van een verhaal dat China de handelsoorlog totaal had verloren. Ondertussen deed de realiteit anders vermoeden: de Amerikaanse president boog praktisch voor Xi Jinping, misschien nadat hij zich realiseerde dat nu de wereldwijde scheepvaart tot stilstand is gekomen, de schappen van Walmart er binnenkort uit zullen gaan zien als een Sovjetsupermarkt en het vuurwerk van 4 juli zou kunnen lijken op het pyrotechnische enthousiasme van Pyongyang met een budget.
Iedereen met een polsslag en een basiskennis van economie weet dat tarieven gewoon belastingen zijn met een valse snor - iemand betaalt altijd, of het nu de producent is of de arme ziel die het product koopt. Maar wanneer producenten hun prijzen niet kunnen verhogen en de "Manipulator-in-Chief" besluit om prijscontroles in te voeren als een flashback uit de jaren 1970, moet je je afvragen: doet de VS auditie voor een gastrol als Venezuela? Want de laatste keer dat we controleerden, zorgden prijscontroles niet voor economische wonderen - ze zorgden voor lege schappen, rantsoenering en een bloeiende zwarte markt. En net als je denkt dat het niet erger kan, verdampt het vertrouwen van het publiek, schieten de prijzen toch omhoog en opeens heeft iedereen heimwee naar de tijd dat inflatie alleen je lunchrekening ruïneerde.
Na zijn diplomatieke rookshow vloog de 'Disruptor-in-Chief' naar het Midden-Oosten, waar hij een tweedehandsvliegtuig van $400 miljoen kreeg - een upgrade van Air Force One, omdat Boeing het te druk heeft met DEI-checklists om nieuwe vliegtuigen te bouwen. Het hoogtepunt? Een onomwonden bewering dat Qatar, met een BBP van 213 miljard dollar, 1,2 biljoen dollar zal investeren in de Amerikaanse economie. Ja, dat lees je goed. Of Qatar heeft net een kluis met magische olie ontdekt, of iemand heeft economische wiskunde geleend van de Zweinsteins Hogeschool voor Fiscale Tovenarij.
