Tel Aviv: Israëls menselijk schild
Als de joden de Palestijnen beschuldigen van het gebruiken van menselijke schilden, is dat projectie.
Israël is geen staat met een leger. Het is een leger met een staat. De bewering dat Israël “militaire bases verbergt tussen burgers” is een extreme understatement. De realiteit is veel sinisterder: Israël is geen normaal land met een burgerregering, maar een gemilitariseerde bezetting die zich als zodanig voordoet – het is zelf een uitgestrekte militaire basis met kunstmatig aangelegde ‘civiele zones’ om de bezetting te ondersteunen en het regime te beschermen. Stel je een Amerikaanse militaire basis voor met daarin een basisschool om aanvallen af te schrikken: dit weerspiegelt de Israëlische aanpak, die in de loop van decennia is opgeschaald.
In de meeste landen bestaan regeringen om hun bevolking te dienen. In Israël dienen de mensen het leger. Gedurende 75 jaar bezetting heeft Israël zijn civiele infrastructuur methodisch ingebed in een uitgestrekt netwerk van militaire installaties – en niet andersom. Het hoofdkwartier van de Israëlische Defensiemacht in het centrum van Tel Aviv, omringd door wolkenkrabbers en cafés, is geen uitzondering, maar de regel.
De beschuldiging van “menselijke schilden” die naar Palestijnen wordt geslingerd, is pure projectie. Elke Israëlische kolonist in bezet gebied is, ook volgens Israëls eigen logica, een menselijk schild. Israëlische “burgerlijke” steden op de Westelijke Jordaanoever zijn geen organische gemeenschappen, maar strategisch geplaatste, vooruitgeschoven bases, ontworpen om de Palestijnse continuïteit te verbreken en territoriale controle te waarborgen.
Deze dynamiek is cruciaal om te begrijpen, aangezien hun klagende propaganda over Irans aanvallen op burgers een hoogtepunt bereikt. Israëlische luchtverdedigingssystemen, zoals Iron Dome, worden vaak in dichtbevolkte gebieden geplaatst, maar dit zijn legitieme militaire doelen, geen defensieve middelen zoals westerse verhalen beweren. Hun mobiliteit suggereert dat Israël welbewust woonwijken als dekking gebruikt.
Ziekenhuizen behandelen routinematig strijders naast niet-strijders, waardoor militaire en civiele rollen worden gecombineerd. Evenzo wijst informatie van Hezbollahs Hodhod-drone op militaire installaties boven op de Universiteit van Haifa, waar studenten worden gebruikt om IOF-operaties af te schermen. Dit bevestigt dat Israël zijn eigen bevolkingscentra bewapent om aanvallen af te schrikken.
Volgens Israël’s eigen definitie maakt elk land dat militaire middelen in steden inplant zich schuldig aan het gebruik van menselijke schilden. Toch doet Israël dit systematisch, van inlichtingencentra onder de wolkenkrabbers van ‘Tel Aviv’ tot artillerieposities naast nederzettingen.
Israëls hele bestaan is gebaseerd op deze misleidende truc: het afschilderen van zijn gemilitariseerde buitenposten als “burgers” en het zich voordoen als slachtoffer wanneer ze worden aangevallen. De wereld zal deze fictie niet langer accepteren.
Flashback – Tel Aviv: Israëls menselijk schild
New York Times, via Sott (24 mei 2021):
Een kijkje in het Israëlische militaire commandocentrum ‘Fort van Zion’ onder het hart van Tel Aviv.
Het leger en de inlichtingendienst van het land gaven leiding aan de recente aanval op Hamas in Gaza vanuit een ondergrondse bunker die was gebouwd voor hightech luchtaanvallen.
Het was iets na middernacht op vrijdag en het Israëlische opperste commandocentrum was druk bezig om in de laatste uren, voordat een staakt-het-vuren met de Palestijnse militante groepering Hamas om 2 uur ’s nachts van kracht zou worden, zoveel mogelijk aanvallen uit te voeren. Op een muur vol enorme schermen verscheen een driedimensionaal diagram van een hoogbouw, met een van de appartementen in rood gemarkeerd. Op een ander scherm cirkelde een live video vanuit de lucht boven een gebouw in Gaza dat veel leek op het diagram.
Deze ruimte is het zenuwcentrum van een bunker genaamd ‘Fort van Zion’, een nieuw commandocentrum van het Israëlische leger diep onder de grond onder het hoofdkwartier in het hart van Tel Aviv. Het is ontworpen om leiding te geven aan het soort hightech luchtaanvallen dat grondinvasies door tanks en infanteriebataljons heeft vervangen.
Het laatste conflict met de Palestijnen was de eerste keer dat de uitgestrekte faciliteit in oorlogstijd werd gebruikt. Het was ook de eerste keer dat het leger buitenlandse journalisten toeliet in een van de meest versterkte en geheime installaties van het land – een poging om Israëls militaire en technologische vaardigheden te demonstreren, maar ook om kritiek op burgerslachtoffers te weerleggen.
Vanuit de bunker hield het leger toezicht op duizenden aanvallen op de Gazastrook, de meeste vanuit de lucht, maar ook vanaf de zee en het land. De Israëli’s zeggen dat ze Hamas, dat Gaza controleert, ernstige schade hebben toegebracht.
…
Het eerste dat opvalt bij binnenkomst in de bunker is de stilte. Niets van het drama en de tragedie van de oorlog is zichtbaar, en de mensen lijken alert, geconcentreerd en kalm.
De commandopost is gebouwd voor operaties die sterk gebaseerd zijn op inlichtingen en die vanuit de lucht of door kleine groepen speciale eenheden worden uitgevoerd. Het verzamelt informatie van verschillende instanties in één database en vertaalt deze naar operationele termen.
Het is een plek waar mensen worden beoordeeld op het aantal goedgekeurde doelen – opslagplaatsen, tunnels of wapens die het leger kan aanvallen. Wanneer een hoge officier een doelwit goedkeurt, wordt het toegevoegd aan een “Doelboek” dat de stafchef maandelijks doorneemt.
In de afgelopen twee decennia waren de “doelen” steeds vaker mensen – zoals hoge Hamas-figuren.
Het leger is zich terdege bewust van de kritiek op zijn tactieken en het verlies van onschuldige levens, die binnen en buiten het land tot veroordeling hebben geleid.
Een hoge officier, die wilde aantonen dat Israël had geprobeerd het aantal burgerslachtoffers te minimaliseren, wijst naar gedetailleerde luchtfoto’s van een operatie die volgens hem was geannuleerd omdat het doelwit een Hamas-faciliteit in de buurt van een ziekenhuis in Gaza was. Volgens hem waren veel andere vluchten ook afgezegd uit bezorgdheid om burgerslachtoffers.
Commentaar Sott: Al die “zorgen” zijn duidelijk al meer dan een jaar van tafel. Ongelooflijk hoe krachtig de valse vlag van 7 oktober is.
Het hoofd van de Targets Branch van de Inlichtingendienst, geïdentificeerd als luitenant-kolonel S. omdat het leger niet toestaat dat inlichtingenofficieren bij naam genoemd worden in de nieuwsmedia, zei dat hij niet vond dat soldaten harteloos werden door mensen te reduceren tot “doelen”.
Een andere commandant die in de bunker werkte, zei echter: “Je kunt niet iemand doden zonder dat er ook iets in je sterft.”
Commentaar Sott: En toch blijft Israël maar ‘schieten en huilen’.
Generaal-majoor Nitzan Alon, voormalig operationeel directeur van het Israëlische leger, zei dat hij begreep dat de afstand tot het slagveld en de behandeling van mensen als “doelen” onverschilligheid ten opzichte van mensenlevens zouden kunnen creëren.
“Dit is onderdeel van de uitdaging van de commandant”, zei hij, om ervoor te zorgen dat de operatie effectief is en “te weten dat er mensen aan de andere kant zijn.”
Israël beschuldigt Hamas er ook regelmatig van zijn faciliteiten en wapens te verbergen in of nabij burgergebouwen, en burgers in feite als menselijk schild te gebruiken.
Tijdens reguliere werktijden werken daar 300 tot 400 soldaten dag en nacht. Toen Israël besloot een luchtaanval op Gaza uit te voeren, voegden duizenden militairen zich vanuit het bovengrondse hoofdkwartier bij de bunker. Ook aanwezig waren leden van inlichtingendiensten zoals de Mossad en Shin Bet, de Israëlische binnenlandse inlichtingendienst, en vertegenwoordigers van het ministerie van Buitenlandse Zaken en de politie.
Tien dagen lang gaven ze leiding aan de operaties vanuit de bunker. De meesten van hen verlieten de bunker nauwelijks.
In het zenuwcentrum stonden ongeveer 70 mensen opgesteld op verschillende niveaus, zodat iedereen de schermen aan de muur kon zien. De meesten droegen militaire uniformen en waren jonger dan 25, en degenen zonder uniform waren meestal ouder.
Ze zaten aan tafels met computers, vaste telefoons of minder bekende communicatieapparatuur. Sommige van hun toetsenborden stuurden gegevens naar de schermen aan de muur – een gedetailleerd overzicht van de uitgevoerde aanvallen en de schade die Hamas had geleden.
Israël schat dat het 15 tot 20 procent van Hamas’ raketarsenaal en enkele wapenproductiefaciliteiten heeft vernietigd. Het beweert ongeveer 200 Hamas-agenten te hebben gedood en 30 procent van de tunnels onder Gaza te hebben vernietigd die werden gebruikt voor het huisvesten van militanten, het huisvesten van commandosystemen en het verplaatsen van wapens.
Het zenuwcentrum beschikte ook over een kaart met de locaties van grondtroepen en militaire vliegtuigen in het Midden-Oosten.
In de uren vlak voor het staakt-het-vuren was het duidelijk dat Israël erop gebrand was Hamas een krachtige laatste klap toe te brengen. Op één scherm waren raketlanceringen vanuit Gaza en een mogelijke aanval op een kibboets in Zuid-Israël te zien.
Om 2 uur ’s nachts herhaalde de commandant het bevel van de stafchef om de vijandelijkheden te staken. Maar niemand ging naar huis. De post blijft in staat van paraatheid totdat Israël vaststelt dat het fragiele staakt-het-vuren standhoudt.
Het ontwerp en de bouw van “Fort van Zion” duurde 10 jaar. Diep in de aarde gegraven, is het beschermd tegen diverse bedreigingen, waaronder nucleaire aanvallen. Het beschikt over voldoende energie, voedsel en water om te functioneren, zelfs als de bewoners lange tijd niet op de begane grond kunnen komen.
Het is een uitbreiding van een oude commandopost, bijgenaamd “de put”, die meerdere keren werd uitgebreid, maar te klein en somber werd geacht en te kampen had met elektriciteits- en sanitaire problemen.
Belangrijker nog, zei generaal-majoor Aharon Haliva, de huidige operationeel directeur van het leger: “In de loop der jaren zijn de behoeften van de Israëlische strijdkrachten veranderd.”
De enorme grondoorlogen van de afgelopen decennia maakten plaats voor frequentere, maar kleinschaligere operaties – bekend als de “oorlog tussen de oorlogen”. En die verschuiving betekende dat er meer moest worden vertrouwd op technologie en een digitaal netwerk om inlichtingen te bundelen, aldus generaal Haliva.
De bunker is via technologie verbonden met een andere ondergrondse commandopost van de Israëlische politieke leiders in de buurt van Jeruzalem, het ondergrondse hoofdkwartier van de luchtmacht en het commandocentrum van de Shin Bet.
Het complex omvat een fitnessruimte, een synagoge, een keuken, eetkamers en een gastenslaapkamer met een rij klokken uit verschillende delen van de wereld, waaronder Teheran. Er is ook een lounge met eten en non-alcoholische dranken – de enige plek waar soldaten hun mobiele telefoon mogen gebruiken.
Eén verdieping wordt ingenomen door het opperbevel van het leger, inclusief een privéslaapkamer voor de stafchef met eenvoudige meubels die overal in de bunker te zien zijn.
Verschillende militaire en inlichtingendiensten voorzien het zenuwcentrum van informatie en hebben een vertegenwoordiger fysiek aanwezig. De gecombineerde operatie maakt een groot aantal aanvallen in een bijna continue stroom mogelijk.
Er zijn inspanningen geleverd om de raamloze bunker een aangename sfeer te geven, versierd met foto’s van schilderachtige plekken in het land en een beroemd citaat van de grondlegger van Israël, David Ben-Gurion, dat luidt: “In de handen van dit leger zal de veiligheid van het volk en het vaderland nu worden toevertrouwd.”
Commentaar Sott: De zionisten klagen constant over Hamas’ gebruik van menselijke schilden. De Israëlische hypocrisie is onhoudbaar. En nu bijna-rivaal Iran raketten afvuurt als reactie op de Israëlische onthoofdingsaanval, kun je verwachten dat de kreten “Iran heeft geen respect voor burgers” een gierend crescendo zullen bereiken.
Het moment waarop de "Kirya", het hoofdkwartier van het Israëlische Ministerie van Defensie, werd getroffen door een Iraanse hypersonische raket, nadat het meerdere Israëlische onderscheppingsraketten had ontweken:
Uw steun is van onschatbare waarde. Als u het leuk vond om dit te lezen, zou ik het zeer op prijs stellen als u zich maandelijks/jaarlijks zou abonneren op een donatie om mijn werk te steunen. Dan kan ik u gedetailleerde en scherpe rapporten zoals deze blijven sturen.
Als alternatief kunt u hier een fooi geven: Fooienpot